Kochani! Z tego oto wiersza Remi Juśkiewicz, który prowadzi Remizę popełnił piosenkę i przypadkowo spełnił moje marzenie 🙂
Premiera piosenki odbyła się podczas emisji „Remizy” i można jej posłuchać od 17 minuty 45 sek:
https://www.facebook.com/remi.juskiewicz/videos/820461049323661?idorvanity=594780321794034
Czy mogę panią pokochać? Tak po prostu, bez powodu. Gdy na dworze mróz trzaska i gdy śnieg błyszczy w słońcu. Gdy nuda. Gdy magia i dobrobyt.
Czy mogę się dosiadać do porannej kawy? I na ławce w parku, gdy liście jak rumiane jabłka płoną ze wstydu. Ciężkie zakupy (i te lekkie też) zaniosę na drugie piętro. I zaskoczę panią nie raz.
Opowiem pani o słońcu, co smutne piegi rozjaśnia. O kwiatach, które czekają na dobry moment. O koszulach, które chcą panią poznać. O dobrociach i łakociach.
Czy mogę z panią pomilczeć o tym co trudne i błahe. O marcepanach i malinach. O troskach, co bielą włos i marszczą czoło. O bliskości i moich ramionach, które chcą wesprzeć panią – żeby nie musiała pani dźwigać już świata.
Mam przecież panią na końcu języka.
